ارزیابی اثر آنتی اکسیدانی و کاهندگی برخی فاکتورهای انعقادی عصاره هیدروالکلی موسیر در خرگوش های هایپرکلسترولمیک

سابقه و هدف: بالا بودن سطح سرمی و فعالیت فاکتورهای انعقادی از ریسک فاکتورهای مهم در بروز بیماری های قلبی- عروقی به شمار می رود. برخی از گزارشات حاکی از اثر حفاظتی موسیر برسیستم قلب وعروق می باشند. لذا در این مطالعه ضمن اندازه گیری ظرفیت آنتی اکسیدانی موسیر، اثر آن بر میزان فیبرینوژن و فاکتور vii در خرگوش های مصرف کننده کلسترول بالا مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: در یک مطالعه مداخله ای تعداد 24 سر خرگوش نر به طور تصادفی به سه گروه آزمایشی هشت تایی تقسیم شدند. طی یک دوره 60 روزه، گروه اول غذای معمولی، گروه دوم غذای پر کلسترول (1 درصد)، گروه سوم غذای پر کلسترول به همراه موسیر (g/kg bw 1) دریافت نمودند. میزان فاکتور vii و فیبرینوژن سرم در زمان قبل از شروع آزمایش و بعد از پایان ماه دوم تعیین و در گروه های مختلف با یکدیگر مقایسه شدند. ظرفیت آنتی اکسیدانی موسیر نیز با روش مدل بتاکاروتن لینولئات اندازه گیری شد. یافته ها: پس از دو ماه مصرف رژیم های خاص، میزان فیبرینوژن و فاکتور vii در گروه پرکلسترول به ترتیب mg/dl 7/26 ± 22/329 و1/17 ± 7/277 بودکه نسبت به رژیم پایه (به ترتیب mg/dl 7/13 ± 25/287 و 2/18 ± 0/230) افزایش معنی داری پیدا کرده بودند (05/0 p<). این دو فاکتور در گروه پرکلسترول با موسیر به ترتیب mg/dl 9/23 ± 00/180 و 3/53 ± 0/237 بود که نسبت به رژیم پرکلسترول کاهش معنی داری داشتند (05/0 p<). در این مطالعه ظرفیت آنتی اکسیدانی عصاره موسیر با غلظت g/l 2/0 معادل 3/3 ± 1/52 درصد حاصل گردید. همچنین میزان ظرفیت آنتی اکسیدانی پلاسما در گروه موسیر+ پرکلسترول µm 51/249 ± 907/943 به مراتب بیشتر از گروه پایه (معمولی) µm 73/130 ± 675/629 به دست آمد. استنتاج: موسیر در خرگوش های هیپرکلسترولمیک باعث کاهش فاکتور vii و فیبرینوژن می شود و احتمالاً با کاهش عوامل انعقادی می تواند اثرات مفیدی در کاهش ریسک فاکتورهای بیماری های قلبی- عروقی داشته باشد. در ضمن این اثرات باید در بیمارانی که کم یا زیاد شدن ظرفیت انعقادی آن ها حائز اهمیت است، مد نظر قرار گیرد.